(Programmable Logic Controller)PLC- پی ال سی
نیاز به کنترل کننده هایی با هزینه کمتر، کاربرد متنوع تر و سهولت استفاده بیشتر، منجر به توسعه کنترل کننده های قابل برنامه ریزی شد و از آنان به طور گسترده ای در کنترل فرآیندها و ماشین آلات استفاده گردید.
PLCها د رآغاز به عنوان جانشینی برای سیستمهای منطقی رله ای و تایمری غیرقابل تغییر توسط اپراتور طراحی شدند تا به جای تابلوهای کنترل متداول قدیمی استفاده شوند. PLCها توانستند سهولت استفاده و قابلیت انعطاف پذیری زیاذی را به سیستم های کنترل ارزانی دارند. این کار به وسیله برنامه ریزی آنها و اجرای دستورهای منطقی ساده که اغلب به شکل دیاگرام نردبانی(Ladder Diagram)است، صورت می کیرد. PLCها دارای یک سری توابع درونی از قبیل: تایمرها ، شمارنده ها و شیفت رجیسترها می باشند که امکان کنترل مناسب را، حتی با استفاده از کوچکترین PLCنیز، فراهم می آورند.
یک PLCبا خواندن سیگنالهای ورودی، دریافتی از پروسه مورد نظر ،کار خود را شروع کرده و سپس دستورهای منطقی (که قبلا برنامه ریزی شده و به حافظه منتقل شده است) را بر روی این سیگنالهای ورودی اعمال می کند و در پایان ، سیگنالهای خروجی مطلوب را برای راه اندازی تجهیزات و ماشین آلات پروسه تولید ارسال می نماید.